Günlük

Bu yazımda anlatacağım bazı yaşanmışlıklar ile ilgili  düşüncelerimi sosyal medyada paylaştım. Bazısına da doğrudan mesaj yazdım. Onlar kendilerini biliyor. Bu yazı onlarla ilgili değil, onlardan yola çıkarak 21.yy Türkiye'sindeki gençlikle ilgili. Onlar tiyatro câmiasından ama farketmiyor ben mühendislik alanında da onlar gibisine rastladım. Kendi yakın çevremde de "senden futbolcu olmaz" dediğim için üstüme yürüyüp beni güreşe davet eden de var. Bu "çağın hastalığı".

Dün akşam Caddebostan'dan Üsküdar Tekel Sahnesi'ne oyun seyretmeye gittim. Fenerbahçe'nin maçı vardı. Stad önü geçişler sınırlandırılmıştı. Bindiğim otobüs beni Kızıltoprak'ta attı. Taksi minibüs bulamadım stad çevresinde kurulmuş güvenlik bariyerlerini geçerek Kadıköy Meydanı'na kadar yürüdüm. Allahtan seyircisi çok olmayan bir maçtı. Amacım Kadıköy'den dolmuş  ya da otobüs ile Üsküdar'a ulaşmaktı. Ama Haldun Taner Sahnesi önünden Marmararay'ın ilk durağı Ayrılık Çesmesi'ne kadar trafik kilitlenmişti. Dolmuş ya da otobüs yoktu. Olsa, o trafikte adım adım ilerlenecekti. Mecburen yürüdüm. Ayrılık Çesmesi istasyonu önünden taksiye bindim. Üsküdar'a ulaştım. Üsküdar'dan Tekel Sahnesi'ne doğru trafik de tıkalıydı. Her zamanki gibi yürüdüm. Dönüş nisbeten kolay oldu. Üsküdar'a yürüyerek ulaştım. Otobüsle Kadıköy'e oradan yine otobüsle evime geldim. İki buçuk saat süren bir oyun için evden çıkıp eve dönüşüm altı saat olmuştu. 15 TL'

Nahid Sırrı Örik'in İhanet isimli oyununu okudum. Eser, Bütün Eserleri kitabındaki diğer tüm eserleri(5) okumak isteği uyandırdı içimde. Nahid Sırrı Örik'in İhanet oyununda satır aralarındaki toplumsal eleştirilerinden çok etkilendiğimi belirtmeliyim. Ayrıca bir dönem oyunu olarak da bende Yakup Kadri Karaosmanoğlu'nun eserlerini hatırlattı. Bu oyunla ilintisini düşünerek Ankara'yı yeniden okumak için raftan indirdim.

Başlığa bakınca ne alâka der gibisiniz. Anlatacağım.. Fresk, iki seyyahın yolda rastladıkları bir keşiş aracılığıyla kadınların yer aldığı bir duvar resmini görmeye gitmesini anlatıyor(muş). İKSV Tiyatro Festivali kitapçığında anlatmış. Konuyu bilmeyen biri için anlaşılması kolay değil. Eminim bilmeyenler fili tarif edecek.

Çandarlı'da acil müdahale birimi olmaması büyük sorun. Başınıza bir şey geldiğinde anlıyorsunuz. Eşim Fügen'in elini köpek ısırınca biz de durum hakkında bilgilenmeye başladık. Burada yaptığım bazı sohbetler neticesinde konu ile ilgili daha önce de pek çok çaba sarfedildiğini, farklı yollar denendiğini öğrendim. Ben de Cumhurbaşkanlığı makamına bir dilekçe ile başvurdum. Üç hafta içinde cevap İzmir Sağlık Müdürlüğü'nden geldi.

Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın sanatçı ve sporculara verdiği iftar yemeğinde yaptığı konuşmadaki şu ifadelerini çok önemli buluyorum:  " Kültürü, sanatı, sporu belli kesimlerin tekelinde tutma saplantısının ülkemize hiçbir faydası olmadığı gibi, tam tersine bu tavır her alanda üzüntü verici bir sığlığa yol açmıştır. İrfandan yoksun bir kültür, sanat ve ahlaktan yoksun bir sporla hiçbir yere varamayız. Bu yaklaşımla bırakınız dünya çapında isimlere ve eserlere sahip olmayı, milletimi zin asgari beklentilerini dahi karşılayamayız. Çünkü devletin bizzat üstlendiği her iş ister istemez bürokrasiye, hantallaşmaya, verimsizleşmeye mahkumdur. Hatta daha ileri giderek söylüyorum, prensip olarak sanatçıların devlet memuru olmasını dahi doğru bulmuyorum. Ama ülkemizin çorak kültür sanat ikliminde, özellikle klasik Türk müziği, Türk halk müziği, folklor, hatta opera ve tiyatro gibi sanat dallarında devletin çekilmesinin yol açacağı boşluğun şu anda doldurulamayacağını biliyorum. Şartlar uygu

Yönetmen her şey güzel olsun istemiş. O estetik titizlik filmin her sahnesinde görünüyor. Oyuncular Ferzan Özpetek filminde oynamanın heyecanını duymuşlar. Aşırı bir özenli oyunculuk  var. Oyunculuğun doğallığı gitmiş. Sahicilik kaybolmuş. Zerrin Tekindor bu genellemenin dışında. Aylin'in Orhan ile sahneleri bence filmin en samimi ve sahici sahneleri. Ferzan Özpetek bir İstanbul güzellemesi yapmış. Bu film Avrupalı seyircileri İstanbul'a cezbeder. Gelip vapurda simit, Apik'de işkembe yemek, kulelerin en yüksek katlarında gece âlemlerine dalmak isteyebilirler. Boğazdaki yalılar nasıl da güzel görünüyor. Galata Kulesi yok mu derken o da var. Ne güzel şehir bu  İstanbul! O lala.. Ferzan Özpetek mekanları seçerken bu zenginliği göstermek istemiş. Başka bir zenginliği daha göstermiş. Türbanlı kızlar, çarşaflı kadınlar, dindar dedeler fon yapıyor filmin sahnelerinde. Ölü yıkama sahnesi bir geleneğin de kullanılması, filmin bonusu gibi. Sabah ezanı ruhları coşturuyor, a

Crown dizisini izledim.Çok beğendim. Seyrederken ister istemez bizim tarihi dizilerimiz, oyunlarımız aklıma geldi. IV.Murat, Alemdar, Fatih, Kösem  ve tabi ki Atatürk ve dönemi hakkında oyunlar yazıldı, filmler, diziler çekildi ama hiç biri Crown dizisinin düzeyine ulaşamadı. Neden diye sordum kendime? Bu yazıyı düşüncelerimi paylaşmak için yazdım.