Günlük

J.P.Sartre'ın Gizli Oturum oyunu için Varoluşçuluk ile ilgili bir derleme yaptım. İnanıyorum ki oyunu izlerken ve de daha sonra kafalarda oluşan sorular için yol gösterici ; sahneden görüleni anlamlandırmaya yardımcı olacaktır.(Çözeceğini garanti edemem!) “Varlık özden önce gelir. İnsan kendi var olma yolunu seçer. Biz kendi kararlarımızın ürünüyüz yani özgürlüğümüzün ve özgürce yaptığımız eylemlerimizin. Ama sonuçları düşünerek eyleme geçtiğimiz için de özgürlüğümüzün sınırları vardır. Bu sınırsız özgürlük sınırsız sorumluluk getirir. Ama insanın seçimleri salt kendini ilgilendirmez. Beraber yaşadıklarını da ilgilendirir. Sadece kendisi için seçmez tüm toplum için seçer. “ (Kendi özgür seçme ve kaderin efendisi olma, Tanrı fikrine de yeni açılımlar önerir.) “İnsan trajik olarak yalnızdır. İnsan insanın rakibidir.”

Trinidad , Küba’nin en güzel şehirlerinden biri. Birbirini dik kesen sokakların iki yanında sıralanmış tek katlı evleri rengarenk boyalı.Camsız pencereler, demir parmaklıklar ve tahta panjurlarla kapatılıyor. Güneşin doğuşu ile birlikte kapılar ve tahta panjurlar açılıyor, kapı önlerinde oturan insanlar sokağa can veriyor. Evlerin gün boyu açık kalacak kapı ve pencerelerinden dışarı hayatın nefesi , sesleri , renkleri saçılıyor. Sokak , evlerden aldığı nefes ile bir nabız gibi atmaya başlıyor. Aksam saatlerinde sokakların derinliklerinden yankılanan müzik sesleri sizi çağırıyor. O seslerin peşine düşüp sokaklarda kendinizi kaybediyorsunuz(arıyorsunuz?). O sokaklarda yürürken bir kapının önünde duran yaşlı bir kadın bizi evine davet etti. Biz İngilizceye benzerse İspanyolca anlayabiliyoruz ancak ama yaşlı kadınla “gönül dili”yle anlaşıyoruz. Biraz da çekinerek giriyoruz eve. Yer, tipik Küba evlerindeki gibi desenli ve renkli taşlarla kaplı. Tertemiz. Yer ve duvarlar rengarenk ve