Ben Ne Biçim Bir “İnsan”ım !
Ben beyzbol sopası (veya başka bir şey) ile bir başkasının
kafasına vuramam; herhangi bir silahı bir başkasına doğrultamam.
Uyurken fotoğrafımı çeken kadın gazetecilerin bacak
aralarını fotoğraflamak benim aklıma gelmez.
Başıma gelen bir kötülüğü başkası için dilemem.
Geçmişte yerden yere vurduğum birini üstünden bir zaman geçip de översem kendimden
nefret ederim.
Yalan söylemek bence ahlâksızlıktır.
Yanlış yaptığımı anlarsam başkası unutmuş bile olsa ben bir
fırsatını bulup özür dilemek isterim.
Yalnız kalmayı göze alma pahasına bireysel özgürlüğüme çok
önem veririm. Aklım “terazim”dir.
Sanatın içine tükürmem, tüküremem. Zira sanat, insan olmak için gereklidir.
Vicdanım yol gösterir bana, “devlet hakkı”, “kul hakkı”
yemekten korkarım.
Sokakta gördüğüm hamile kadına "terbiyesiz" diyemem. (*)
Karım EŞİM'dir.
Sokakta gördüğüm hamile kadına "terbiyesiz" diyemem. (*)
Karım EŞİM'dir.
İnançlı HER insana saygı duyarım.
Yaşam alanıma çok değer veririm.
Hesap kitaplı iş yapmam, kaz gelecek diye tavuk göndermem.
Bir insanın hapishaneye düşmesini isteyecek kadar büyük bir nefreti yüreğimde
taşıyamam.
Ölen gençlerin yüzü
gözlerimin önünden gitmiyor. Bundan böyle her sabah tek gözlerini dünyaya açacak
olan o gençleri düşündükçe yüreğim daralıyor. Evlere düşen ateşin sıcaklığı
yüzüme vuruyor, bunalıyorum.
Bir kadının türbanını çekip çıkarmak aklımdan geçmez,
düşüncesi ile bile utanırım.
En umutsuz anlarımda sokaktaki bir çöp kutusunu bile deviremem.
Darbenin provası olacak bir tiyatro oyunu seyretmedim. Dünyada bir
tiyatro oyunu ile darbe yapıldığını bilmiyorum.
Telekinezi
ile yok etmeyi ciddiye almam.
BEN NE BİÇİM BİR İNSANIM!
Not: Bu yazı yeni eklemelerle(*) her zaman değişebilir.
Not: Bu yazı yeni eklemelerle(*) her zaman değişebilir.
Yorumlar
Yorum Gönder